#عبور_از_پراکندگی‌ها_و_یک‌دله_شدن
#عبور_از_پراکندگی‌ها_و_یک‌دله_شدن
از میان همۀ مخلوقات، تنها انسان می‌تواند خلیفۀ خدا در زمین شود و همۀ اعمال و رفتارش با انگیزه‌ای صحیح و مطابق خواست خداوند باشد. اینجاست که باید یک‌دله شود و از تشتت‌های دنیایی و هزاران "من" که در فعل و خیال و اعتقادش جولان می‌دهد، عبور کند.
دست، پا، چشم، گوش و... هرکدام در یک روز، هزاران عمل درست یا غلط را مرتکب می‌شوند. حال اگر همۀ حرکات تمام این جوارح را با کنترل نگاه، شنیدن و...، به سوی خدا جهت‌دهی کنیم، تنها یک مرحله از تفرقه‌ها را محدود کرده‌ایم. در مرحلۀ بعد به عالم خیال می‌رسیم که هزاررنگی‌اش خیلی بیشتر از عالم جسم است و هر لحظه ما را به گونه‌ای مشغول می‌کند. چه بسیار افرادی که حسرت یک رکعت نماز با حضور قلب و بدون پراکندگی خیال را در دل دارند! در مورد اندیشه‌مان نیز این تفرقه نمود دارد و گاهی حتی جمع‌های کوچک مذهبی را با یک اعتقاد نمی‌یابیم!
اگر نگاهمان تنها به خدایی باشد که همۀ هستی ظهورات او هستند، در همۀ این مراتب آن حقیقت واحد را می‌بینیم که بهترین مربی انسان است و در هر میدانی به گونه‌ای ما را می‌پروراند. لذا خواهیم فهمید که درست است ظهورات خداوند متعدد هستند، اما در تخاصم و تقابل با هم نیستند و همگی در کنار هم ربوبیت خدا را ظهور می‌دهند.
این سیری دائمی است و ما باید همیشه با نظر به ربّ واحد، تشتت‌ها را از خود جدا کنیم تا به عالم وحدت حقیقی باریابیم.
برگرفته از شرح #مناجات_شعبانیه
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
تبادل لینک هوشمند