shenakhty

‌

روح واحد الهی همانند باران، بی‌دریغ بر همگان می‌بارد؛ بی‌آنکه چیزی از او کم شود، یا بخل ورزد یا تفاوتی قائل شود. این ما هستیم که باید سهم خود را از بارش فیض تمام نشدنی‌اش برداریم؛ بی‌آنکه به سهم دیگری چشم بدوزیم و اعتراض کنیم که چرا شرایط من اینگونه است؛ ولی دیگری وضع بهتری دارد!

مقایسه کردن خود با دیگران، کار بسیار غلطی است و ریشه در قیاس اشتباه ابلیس دارد که گفت: «من از آتشم و انسان از خاک؛ پس من از او برترم!» و از فرمان الهی به همین سادگی سرپیچی کرد و سجده نکرد.

اگر بدانیم فیض حق برای همه جاری است، از شرایط موجود ناراضی نمی‌شویم، با دیگران نمی‌جنگیم و بخل و تنگ‌نظری را به دلمان راه نمی‌دهیم. همانند دریا وسیع می‌شویم و برای دیگران همان را می‌پسندیم که برای خودمان.

برگرفته از بحث #شیطان_شناسی

خدا ما را ميهمان كرده است؛ آن هم نه يك روز، بلكه سی روز.
اما عجيب است، مانند ديگر ضيافت ها، از غذا و نوشيدنی خبری نيست!

يازده ماه زير سايه لطف خدا خورديم و آشاميديم؛ اما، اکنون در ضيافت مخصوص الهی فقط تشنگی و گرسنگی است.
ولی نه، در ازای اين تشنگی و گرسنگی جسم ها، قلب ها باید سبك شود و روح ها سيراب!

 روزه، غذای روح ماست.
با روزه حقیقی حال روح ما بهتر می شود و به خدا نزديكتر!

اين دهان بستی دهانی باز شد
كو خورنده لقمه های راز شد

‌

گاه گاهی در درونم کشمکشی برپا می شود.
انگار یکی می گوید: بکن
و آن دیگری می گوید: نکن
یکی مرا سرزنش می کند که چرا کردی؟
دیگری می گوید: دلم خواست بکنم.
 
گویی، دو خود در درون من است.

يكى آن كه در آیینه می بینم  و فقط به فكر سود و زيان خودش است!

و ديگرى را در خلوت، آن جا كه از سر و صداهای درونم رها مى شوم می یابم...
آري همان خود الهی و نامحدود كه در انديشه خدایی شدن است.

جنین در طول رشد خود در بطن مادر، مراحل مختلفی را پشت سر می‌گذارد تا آمادهٔ تولد شود. در واقع پس از طی هر مرحله، به حیات برتری می‌رسد که کامل‌تر از مرحلهٔ قبل است.

در لحظهٔ تولد نیز آن‌قدر کامل شده است که دیگر بطن مادر برای ادامهٔ رشدش مناسب نیست و ناگزیر به دنیا پا می‌گذارد. تا به حال انسان عاقلی را دیده‌اید که به‌خاطر جدا شدن نوزادش از مرحلۀ جنینی غصه بخورد و از اینکه او به حیات جدید رسیده است، ناراحت باشد؟!

می‌بینید که در هستی ما، چیزی به نام عدم و نیستی معنا ندارد و فقط از یک عالم به عالم برتر می‌رویم.

به همین ترتیب وقتی انسان از دنیا می‌رود، صاحب حیاتی برتر می‌شود. چرا که مرگ، از بین رفتن نیست؛ بلکه قدم گذاشتن به عالمی است که در آن تمام شرایط برای ادامهٔ رشد انسانی فراهم است.

برگرفته از بحث #شیطان_شناسی

بيانات استاد,

‌

اینکه در اسلام هفتاد و سه فرقه وجود دارد، اما جز شیعه، هیچ کدام بر حق نیستند، به این دلیل است که انسان کامل ندارند. چون انسان کامل ندارند، اعمال را عالی دارند، اما عقایدشان پوچ است. درخت دین‌داری‌شان ثمره دارد، اما چون از ریشه منقطع شده است، میوه‌هایش فاسد است!

ریشۀ دین شیعه، ولایت است. او در همه حال با همراهی انسان کامل زندگی می‌کند؛ نه اینکه امام را آدم خوبی بداند که روزی در دنیا زندگی می‌کرده و توصیه‌هایی برای دین به انسان‌ها داده و بعد رفته است!

امام برای شیعه، حکم عقل، روح، صفات و مظهر اسماء الهی را دارد که با مودت او دینش کامل می‌شود: "الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي‏ وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً".

#سفر_معرفتی

اگر جسممان بيمار شود، سخت‌ترين روش‌ها را برای درمان می‌پذيريم؛ اما برای درمان بیماری کُشندۀ گناه، حوصله نداريم!

گویی منتظر معجزه هستیم تا ناگهان و بدون هیچ تلاشی شفا بگیریم.
حق داريم... . بازگشت و جبران سخت است و بدتر از آن توبه‌هایی است که شکسته‌ایم و روی بازگشت به سوی خدا را از ما گرفته است.

اما این‌بار مسیر را عوض کنیم؛ سفری به درون کنیم و ریشۀ گناهانمان را بررسی کنیم. این سفر، همان سفر معرفتی است که با اصلاح بینش، سلول‌های سرطانی گناه را از ریشه می‌سوزاند و نابود می‌کند. درست است که این سفر از اینکه فقط فعل غلط را ترک کنیم، سخت‌تر است؛ اما این سختی به نتیجۀ نهایی می‌ارزد.

برگرفته از بحث #انس_با_قرآن

اگر کودک را از مادر جدا کنند و به انواع سرگرمی‌ها مشغول سازند، ممکن است برای مدتی کوتاه مادر را فراموش کند، ولی به زودی از بازی‌کردن دست‌برخواهد داشت و بهانۀ مادر را خواهد گرفت.

انسان از زمانی که به زمین هبوط کرده‌، به انواع بازی‌های دنیایی مشغول شده‌ است؛ از زیبایی ظاهری و قدوقامت رعنای جوانی گرفته تا مدل لباس، ثروت، شأن، مقام‌ و... .

گاهی این مشغولیت‌ها، خداوند را به کلی از یاد انسان می‌برد و انسان تصور می‌کند که به زمین و سرگرمی‌های آن تعلق دارد. در این شلوغی‌ها گاهی عجیب دل انسان، بهانۀ وطن اصلی‌اش را می‌گیرد و دیگر با جاذبه‌ها و ‌بازی‌های دنیا راضی نمی‌شود. اینجاست که باید انسان به دل خود اعتماد کند؛ آن را به صاحب‌دل بسپارد و با او آرام گیرد.

برگرفته از بحث #انس_با_قرآن

یگانه خالق هستی، عین زیبایی و کمال است و همه چیز را زیبا آفریده است.
پس گرایش به بدی و زشتی‌ از کجا آغاز شده است؟
سوء‌اختیار انسان!

یکی از زیبایی‌هایی که حق‌تعالی به انسان عطا کرد، اختیار است. اما تمام گمراهی‌ها نتیجۀ استفادهٔ نادرست از این هدیه الهی است.
انسان به زمین آمد تا با اختیارکردن عشق و زیبایی، خدا را بندگی کند؛ ولی با ورود به اسفل‌سافلین، گویی عهد خود را فراموش کرد!
هرجا به مذاقش خوش نیامد، فرامین الهی را نادیده گرفت و از صراط مستقیم دور شد و گمراهی را اختیار کرد!

برگرفته از بحث #انس_با_قرآن

وقتی مردان  مرد زنجیر خودی را گسستند

آزاد شدند وآزاد کرذند..........