هدیه ی رسول
نمی‌دانم چرا ما فکر می‌کنیم رجب هم مثل ماه‌های دیگر، آمد و رفت! در حالی که این ماه، مثل ماه‌های دیگر نیست. اما از بس عادت کرده‌ایم چرتکه‌مان را بر اساس محاسبات حسی بزنیم، ماه رجب را هم بر همین اساس می‌بینیم و فکر می‌کنیم که: ماهی است مانند سایر ماه‌ها؛ اگر توانستم ذکرهای آن را حالا بگویم، می‌گویم و اگر هم نگفتم، نگفتم! روزه‌اش را گرفتم، گرفتم؛ نگرفتم هم نگرفتم! نمازش را خواندم، خواندم؛ نخواندم هم نخواندم! طاعت و حسن خُلق داشتم که داشتم، نداشتم هم نداشتم! در صورتی که این نیست. این ماه در محاسبات ماده نمی‌گنجد و فوق آن است....
ماه رجب، ماه "اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَكَ" است و ما باید در این ماه به سرّ ولایت برسیم. هر کس باید در این ماه، در درون خود، امام را پیدا کند، تا با او به شعبان که ماه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) و رمضان که ماه ضیافت خداست، وارد شود. پس اگر بگوییم کاستی و نقص و کم‌کاریِ ماه رجب را می‌توان در شعبان جبران کرد، سخن لغوی گفته‌ایم؛ زیرا حقیقتِ "إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِی أیَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ؛ ألا فَتَعَرَّضُوا لَهَا"، در ماه رجب است و اگر فرصت این ماه را از دست دهیم، هرگز از عهده‌ی جبران آنچه از دست داده‌ایم، برنخواهیم آمد!
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
تبادل لینک هوشمند